Zanzibar

De trip naar Zanzibar startte donderdagmiddag om 13.30 toen ik naar de airstrip wandelde met m'n backpack op m'n rug. In het dorp kwam ik een jongen tegen die vroeg wat ik ging doen: 'I am going to Zanzibar'. 'Alone'? 'Yes'. 'Are you a pilot?' 'No' ... Komisch begin van de trip. Er stonden diverse inwoners van Haydom bij de airstrip te kijken want het blijft voor hen toch erg bijzonder om zo'n vliegtuigje te zien. Bij aankomst checkte de Nederlandse piloot de laatste dingen, ik betaalde contant m'n vlucht, m'n tas werd in het ruim gelegd en we konden instappen. Hoe fijn is het om 15 minuten van tevoren aan te komen en te kunnen gaan. Ze zien me bij Schiphol al aankomen :P. De piloot vroeg me of ik achterin wilde zitten of naast hem. Dat laatste laat ik me natuurlijk maar een keer zeggen. Headset op, contact leggen met de luchtverkeersleiding en hop we konden gaan. Althans, er moest ook nog even hardop gebeden worden door de piloot voordat we daadwerkelijk opstegen. Het was maar goed dat ik geen vliegangst heb, anders had ik hem toen denk wel geknepen. Wat een ongelofelijk gaaf uitzicht tijdens de vlucht en het was erg leuk om te zien dat ik de omgeving van Haydom al aardig begin te herkennen qua bergen en meren. Het bekijken van Mount Hanang is toch een stuk relaxter vanuit de lucht in vergelijking met het opklauteren ervan. We vlogen qua hoogte bijna non-stop op 10.000 voet en in zo'n klein vliegtuig merk je dat toch wel: de overige passagiers lagen bijna allemaal te tukken. Na 2 uur vliegen hadden we een ontzettend mooi uitzicht op Zanzibar en werd de daling ingezet.

Na het invullen van een formuliertje met je naam, paspoort nummer, stad van herkomst, hotel in Zanzibar en hoeveel dagen je bleef, kon ik meerijden met een groepje meiden naar hun hotel. Ik werd daarna door de driver afgezet bij mijn hotel in Stonetown: Dhow Palace. Teresa, een Duitse arts-assistent kindergeneeskunde, en haar vriendin Annabel waren nog in het hotel dus dat kwam mooi uit, dan hoefde ik niet naar hun op zoek te gaan in Stonetown zelf. Wat een ongelofelijk mooi hotel was dit in geheel Arabische stijl. Na wat shoppings bekeken we aan het strand de sunset terwijl we sugar cane juice dronken. Wat een uitzicht: zeilboten bij de ondergaande zon :). Aan het strand was het een drukte van belang en openden veel eetkraampjes op het moment dat de zon onder was. De ramadan was, een aantal dagen voordat ik aan kwam, begonnen en dus: etenstijd! Wat was het heerlijk om na die weken in Haydom 'mzungu food' te eten: oa Zanzibar pizza, kokosbrood, falafel en kreeft. Op de weg terug naar het hotel werden we uitgemaakt voor spice girls ... dat kon er nog wel bij nadat we al ontzettend melig waren. Dit leidde dus tot het ophalen van onze zangkwaliteiten :P. Bij aankomst in het hotel zijn we het zwembad in gesprongen om wat baantjes te trekken. Daarna kwam het toppunt: een warme normale douche, een zachte badhanddoek en een heerlijk groot bed. Wat heb ik daarvan genoten zeg na 5 weken met een slangetje douchen waaruit koud of lauw water komt haha.

Het ontbijt met een omelet, jus en vers fruit ging er erg goed in. 8.30 uur stond de taxi voor ons hotel om ons naar Sazani Beach te brengen aan de oostkust van Zanzibar. Ik viel in de volgende verbazing: witte zandstranden (nog mooier dan ik van tevoren had gedacht), crystal clear water en palmbomen. De zon en een licht briesje maakten het tot een paradijs voor mij, en dat op maar 2 uur vliegen van Haydom! Samen met de manager en 2 Ieren zijn we naar een rif gelopen recht voor ons hotel. Wat een zee-egels en zeesterren kwamen we tegen :). De heenweg liepen we tot ongeveer onze knieen, en soms wat dieper als je in een kuil stapte, in het water maar op de terugweg werd het langzaam aan vloed en liepen we tot ons middel en soms verder in het water. We moesten nog aardig doorlopen ook want de stroming werd steeds sterker. Daarna genoten van een heerlijke - verlate - lunch en toen genoten van wat kite-surfers, die ons uitnodigden voor een strandfeest 's avonds op het eiland. Na wat stukken vlees-, vis- of vegetarische pizza zijn we met z'n tienen naar dit feest gegaan (alle hotelgasten, de manager, de zoon van de eigenaar en een vriend van hem). Aangezien het nog geen hoogseizoen was op het eiland is er elke avond een feest in een van de bars en moet je precies weten waar je heen moet, anders sta je daar maar met 3-5 personen. Sunset was die avond the-place-to-be en wij hebben heerlijk (salsa) gedanst op hits van 10 jaar geleden :). Zelfs met de (plastic) Masaai hebben Annabel en ik een dansje gewaagd al waren wij toch een brug te ver voor ze. Vanwege onze lengte zouden we teveel koeien kosten ...

Na een korte nachtrust zaten we de volgende dag om 8.00 aan het ontbijt omdat we om 9.00 met een Dhow (zeilboot) opgepikt zouden worden om te gaan snorkelen bij een nabijgelegen eiland. Al wadend door het water konden we eerst onze spullen aangeven en werden wij daarna op de boot gehesen. Na zo'n 1.5 uur varen, kregen we onze snorkeluitrusting aangereikt, en konden we te water. Ik heb de periode dat ik in het water heb gelegen, ervaren als zijnde dat ik deel was van een tv-programma. Het koraal en de vissen - in alle soorten, maten en kleuren - waren onbeschrijfelijk mooi. Na wat gegeten te hebben op het strand (en ik daarna in slaap was gevallen ...) zeilden we terug naar ons hotel. 's Avonds stond oa octopus op het menu en je moet alles - oke bijna alles - in het leven proberen. Het was oké, maar het zal niet m'n favoriet worden.

Annabel en Teresa hadden de ochtendvlucht, dus ik ben er ook om 6.00 even uit gegaan om te kijken of ik misschien op het strand de sunrise kon zien. Maar helaas, het was bewolkt dus dat lukte niet goed. Dus ... toch maar terug in bed voor wat extra uurtjes slaap. Om 9.00 zat ik aan het ontbijt met de manager en de 2 Ieren, en daarna zijn we een strandwandeling van 1.5 uur gaan maken richting het naastgelegen dorpje. Na een drankje op het strand liepen we via het dorp weer terug omdat ik de middagvlucht moest halen. Om 14.30 zat ik in de taxi met 2 nogal gangster uitziende chauffeurs, maar die bleken gelukkig heel aardig. De terugvlucht naar Kilimanjaro Airport bedroeg maar 45 minuten en dat is dan zo raar om ineens in een geheel andere wereld te staan. Ik moest even wachten op het vliegveld op Annabel die haar vlucht terug naar Duitsland zou nemen, en haar chauffeur - een vriend van Teresa - zou mij dan naar het hotel waar Teresa zou zijn in Arusha brengen. Had ik mooi de tijd om even ongegeneerd naar mensen te kijken ... bij gebrek aan koffers stop je gewoon je bagage in kartonnen dozen die je dicht plakt met tape :). Wij verbleven in Outpost Lodge. Na het diner en het bekijken van een film vanuit onze bedden zijn we heerlijk in slaap gevallen.

Maandagochtend hebben wij - na een stevig ontbijt - eens goed inkopen gedaan in een van de supermarkten in Arusha: appels, yoghurt, kaas, crackers, vis-in-blik, en nutella miste ik toch wel de afgelopen tijd. Het inslaan van deze producten voelde alsof de oorlog elk moment kon uitbreken, maar ik ben heel blij dat ik ze mee naar Haydom genomen heb :). Na het kopen van 2 souveniers op de Masaai market gingen we terug naar Outpost Lodge om onze spullen op te halen om onze reis naar Haydom aan te vangen. Een landcruiser met 2 jonge vrouwelijke mzungu's, bagage, boodschappen en op het dak een tas vol kleren trok toch wel de aandacht. Regelmatig werden we aangekeken met zo'n blik van 'die 2 meiden zijn gek op die off-roads hier'. Na ongeveer een uur moesten we als 2 aapjes het dak op klimmen omdat de constructie (met spinnen) om de zak kleren op zijn plek te houden was losgeraakt ... hadden we dus zelf moeten doen ipv het te laten doen door die lui bij het hotel haha. Het gaf toch wel een mooi gevoel om die constructie en het off-road rijden te fixen als 2 vrouwen. Na 6 uur African massage vanwege de kuilen in de weg kwamen we aan in Haydom. Vermeldenswaardigheden van onze route waren: Teresa's telefoon deed het niet meer en mijne had nog 5% halverwege de route (toch maar even uitgezet voor het geval we in de penarie zouden belanden), toen we in de bergen waren begon het te schemeren en toen we bijna uit de bergen waren was het pikkedonker (en toen moesten we nog 2 uur), bij het remmen voor een fikse drempel stonden we op de voorbanden en tot 3x toe zijn we in de slip geraakt waarbij we bij de 2x keer bijna een aantal koeienkonten gesmasht hebben. Om 21.00 uur kwamen we aan en hadden mijn Nederlandse buren Annemijn en Thomas wat eten voor me bewaard. Toen ik mijn bord uit de magnetron haalde zag ik 2 kakkerlakken nogal zenuwachtig onder de glasplaat rond rennen ... ook die had ik blijkbaar wat verhit. TIA: this is Africa, I love it :).