Dag 12 (woensdag): van Tarangire naar Arusha

De laatste dag van life, love and pursuit the wilderness startte weer vroeg. Om 5.45 uur ging de wekker, om 6.00 uur zaten we aan de thee/koffie en om 6.15 uur zaten we met onze nieuwe gids Linus in de auto die geheel opgeruimd en gewassen was. Het viel ons op dat hij op tijd was (Linus time is stipt zijn) en dat hij erg netjes gekleed was. Clement moest naar de politie en rechter vanwege het gedoe met onze tweede auto (degene die een ongeluk had gekregen op weg naar de garage).

We waren weer geluksvogels: een luipaard in een boom op 50 meter afstand en 4 giraffen die op een paar meter van de auto stonden. Zo enorm komisch om te zien hoe zij bij de meest laaghangende bladeren van de boom proberen te komen: hun lange nek strekken ze net wat extra uit en dan wikkelen ze hun lange zwarte tong om de bladeren ... en dan naar beneden trekken maar! Ook hebben we een aantal dikdiks gespot, die zijn meestal erg schuw. Linus vertelde dat zij altijd bij elkaar zijn als stel (een 3e dikdik betekent de baby) en als een van de twee overlijdt, de ander de rest van zijn/haar leven alleen is. De Egyptian gooses (watervogels) konden we ook nog aanvinken met hun knalrode poten! Everzwijnen blijven toch hilarisch om naar te kijken als ze rennen: hun staart steken ze in de lucht als een soort antenne. Helaas zat er ook een pechvogel in onze auto: ik wilde een foto gaan maken van het luipaard en toen kwam ik erachter dat ik m'n batterij nog in de oplader had zitten ... Blond!

Om 8.15 uur zaten we aan het ontbijt en daarna moesten we Tarangire Safari Lodge verlaten: op naar de laatste game drive in dit park en dan voor 11.30 uur uitchecken bij de gate! Rondom de gate kwamen we weer in het gebied terecht waar veel tseetsee vliegen zitten, en die steken behoorlijk venijnig. Parkwachters hebben her en der vlaggen op gehangen (zwart-blauw-zwart) om deze vliegen aan te trekken en daarna de vlaggen te sprayen met gif. 

Na 2 uur grotendeels over de geasfalteerde weg kwamen we aan in Arusha. Wat een stad is dat toch: overal drommen met mensen en kleine shops zo ver je kunt kijken. Auto's en motoren vliegen door elkaar, en het is niet verwonderlijk dat het ziekenhuis in Arusha een speciale afdeling heeft voor verkeersslachtoffers. Op iedere vierkante meter stoep ligt wel iets: van groenten tot kleding ... De autogarages zien er hier uit als een autokerkhof bij ons. 

De lunch wilden we bij Picasso's cafe doen op aanraden van studenten uit Haydom, maar dat was onvindbaar ... Linus bracht ons naar Fifi's, een hippe tent met veel andere mzungu's en een jonge kerel uit Nederland als manager. Heerlijke salade gegeten en daarna naar de Masaai markt gelopen. Iedere verkoper heeft daar zijn eigen winkeltje van max. 8-10 m2 met allerlei houtsnijwerk, paintings, sieraden etcetera. Na wat winkeltjes af te zijn gegaan, was er maar 1 conclusie mogelijk: allemaal dezelfde snuisterijen. Iedere verkoper probeert je in zijn/haar shop te duwen, dus zonnebril op en stoïcijns het assortiment beoordelen :). Uiteindelijk hebben we daar maar 1 souvenir gekocht, want Linus vertelde dat hij op 0.5 km afstand een winkel wist met hetzelfde (bleek later beter) assortiment, minder toeristisch en dus goedkoper. Daar zijn we goed geslaagd. Op het advies van Linus hebben we onze waardevolle spullen tijdens onze strooptocht thuis gelaten, want anders zouden we wel eens met minder thuis kunnen komen (lees: stelen van camera en mobiele telefoon). Ook in het stadje wilde ik graag nog een aandenken kopen, dus daar zijn we met Linus vanaf het hotel naartoe gewandeld.

Daarna tijd voor overleg met Linus en Clement hoe we de tijd zouden invullen die ons nog in Arusha resteert. Het plan werd: boodschappen doen voor de lunch morgen, kort rond rijden door Arusha ter site seeing, en dan eten bij Khan's barbecue. Morgenochtend zullen we naar het VN tribunaal gaan (Rwanda) en daarna vertrekken we naar Arusha National Park en dan ... helaas helaas naar het vliegveld. 

Wat een belevenis was het om bij Khan's barbecue te eten. Situatieschets: in een straat met aan 2 kanten een stoep met daarop tafels bedekt met plastic Pepsi tafelkleden, waar diverse auto's doorheen zoefden, konden wij gaan zitten. Overdag worden er auto's gerepareerd, maar 's avonds gaat de BBQ aan. Omdat wij niet in de rook van de BBQ wilden zitten, zijn we op het terras aan de overkant gaan zitten ('stoep'). We kregen een mixed grill (beef en kip) met salades en diverse sausjes, maar moesten daarvoor wel de straat oversteken met gevaar voor eigen botten ... Op de achtergrond (lees: voorgrond) hoorden wij de oproep van de Imam om over te gaan tot het gebed. Maar, eerlijk is eerlijk, het eten was erg lekker. Clement bracht ons daarna weer naar het hotel waar we de tassen vliegtuig-ready gemaakt hebben. Het is bijna zover: badaaye Tanzania!