Week 1 op de chirurgie zit er alweer op

Afgelopen dagen heb ik 's ochtends de visite samen met een van de lokale basisartsen gedaan. Daarna uurtje lunchpauze in het zonnetje en dan 's middags naar de Eerste Hulp. Ik kan daar genoeg leren en ben vaak verrast dat patiënten zo laat met hun klachten komen. Een van de interns omschreef het wel mooi: "Africa is a museum of diseases". Wat ik veel zie, zijn patiënten met suikerziekte met ontregelde suikerwaarden en indrukwekkende wonden met name aan de onderbenen, vergevorderde tumoren, longontstekingen, hartfalen en nierfalen bij zeer jonge patiënten, typhoid fever (tot m'n aankomst hier nooit van gehoord), motorongelukken, tuberculose, zwangerschapscomplicaties etcetera. 

Ten aanzien van het laatste geeft een Schotse arts-assistent elke vrijdag een presentatie bij de labour rooms. Vandaag ging het oa over het registreren en interpreteren van de hartslag van de foetus. Toen er verteld werd dat er in een flink aantal landen zelfs een waterproef echo is om de foetale hartslag te monitoren als de vrouwen in een warm bad liggen, keken de vroedvrouwen hier wel heel raar op ... That's rediculous ;).

Ook werk ik aan een kleine uitbreiding van mijn garderobe ... Woensdag zijn Leslie en ik weer naar de naaister geweest; dit keer om mijn rokje te passen. Blijkbaar dacht ze dat ik toch iets minder breed was, want ik kwam er onmogelijk in. Na wat aanpassingen zit het nu als gegoten, maar het is niet het originele design geworden ;) Gevolg van de taalbarrière ... Ik wilde graag een overslag rokje, maar er is nu een stuk zwarte stof in verwerkt en het is geen overslag geworden. Maar, deze is ook leuk! 's Middags was er een feestje georganiseerd voor de kinderen die opgenomen liggen op de kinderafdeling (Lena Ward) dat werd gekenmerkt door pannenkoeken, snoepjes, bananen, kleuren, schminken, touwtje springen, voetballen, en film kijken. Het was een hele happening voor ze.

Tot slot, voor snacks zijn we inmiddels creatief geworden: bananabread (meer bananencake) en zandkoekjes zijn favoriet in het weekend. Je wordt vindingrijk met een beperkt aanbod aan ingrediënten. Morgen ga ik met Leslie, 2 Noorse studenten en een Noorse arts-assistent chirurgie opnieuw de berg op. Dit keer Mount Harar: 2 uur lopen heen, 30 min op en hetzelfde weer terug.