The safari started with ... Dag 1 (zaterdag): van Haydom naar Lake Manyara National Park

De afgelopen zes dagen zijn voorbij gevlogen. Wat hebben we ontzettend veel gezien en gedaan. Dit uitgebreide verslag zou er niet zijn geweest zonder ons reisdagboek wat ik heb bijgehouden in de auto (daar ging m'n nette handschrift met al die kuilen ...).

Om 7.00 vertrokken wij vanuit Haydom nadat we eerst nog wat diesel getankt hadden. Een uurtje later dan gepland: Clement time zouden we later merken. Het gaf mij mooi de gelegenheid om snel nog een malaria sneltest te doen voordat we de bush in zouden gaan, want ik voelde me vrijdagnacht verre van top inclusief koorts. Deze was negatief, dus vooral mam was gerustgesteld. 

De autorit naar Lake Manyara had de volgende kenmerken: bumpy, stenen en zand :). Onderweg vielen diverse zaken op: dorpsmeeting onder een boom, opgestapelde stenen die worden opgebakken zodat ze harder worden om een stevig huis mee te bouwen, Euphorbia bomen (de enige bomen die een baboon niet kan klimmen vanwege irriterende melksappen), en mensen wonen in poep/stro hutten of best mooie huizen van bakstenen met golfplaten daken. De kleurrijke was hangt te drogen in een boom of ligt op de grond en overal komt er rook uit de huizen (ze koken binnenshuis op open vuur). Bijna continu lopen mensen op of langs de kant van de weg en passeren er weinig auto's. Af en toe een dale dale (bus volgestopt met mensen), diverse motoren en natuurlijk de karren voortgetrokken door ezels of koeien niet te vergeten, domineren het straat- (of beter gezegd zand-)beeld. 

Ook de natuur was zo variabel tijdens de rit naar het meer: van steppe tot regenwoud. Onderweg zijn we een bezienswaardigheid: mensen zwaaien en lachen bijna altijd naar je, dus wij doen hetzelfde terug, en kinderen rennen langs de auto en roepen 'bye' of 'pipi' (snoepje). Ook de 2e grootste kerk van Afrika hebben we van een afstand mogen bewonderen: de St Pieter (qua structuur hetzelfde als die in het Vaticaan). Deze kerk kan 500 mensen herbergen en is sinds 1995 geopend. De grootste kerk van Afrika staat in Nigeria. Om 9.10 werden we voor het eerst aangehouden door de politie, waarbij ze geld wilden hebben voor thee ... Altijd beter dan alcohol op dat tijdstip :P. 

In Mbulu hebben we onze lunch boxen ingeladen en konden we onze reis weer vervolgen langs de great rift valley welke van Egypte naar Zuid-Afrika loopt (8000 miles bij 200 miles). We reden hiervoor over de Magara road welke 301 bochten telt vanaf Mbulu tot de valley. De eerste dieren die we spotten, waren baboons langs de weg. Het leek net alsof hun billen zo uit hun vacht zouden ploppen. Helaas zagen we ook goed de gevolgen van de toenemende huizenbouw en de agricultuur: meer en meer bomen worden gekapt, wat leidt tot erosie. Hierdoor krijgt het water in het regenseizoen vrij spel ... diverse aardverschuivingen en bomen die met wortels en al om lagen waren zichtbaar. Ook Lake Manyara schijnt hier last van te hebben aangezien dit in het droogteseizoen steeds meer droog valt. Clement weet - en vertelt - het ons allemaal. 

In het Manyara Park zagen we black face velvet monkeys, kingfischers, bijeneters, everzwijnen, impala's, wildebeasts, flamingo's, buffels, arenden, kraanvogels, ratten (mangoose's), zebra's, grey horn bill (vogel), blue monkeys, pelikanen, hagedissen, buizerds, steenbokken, en nijlpaarden. Deze laatsten eten 130 kg gras per dag en kunnen 2-3 dagen non-stop in het water blijven. Doordat de auto een open dak heeft, kun je veel zien! Af en toe rijden we door het water waarbij of de geur van nijlpaarden-shit of de geur van fosfor/ureum je tegemoet komt. Ook de stank van varanenpis weet ik nu als geen ander. 

Giraffen zijn zulke charmante dieren: zij kunnen als enige dieren - naast Ankie van Grunsven paarden ;) - zijwaarts lopen. Ze worden gemiddeld 28 jaar oud en slapen maar 2 uur per dag (zittend, met hun nek naar achteren gevouwen). Nesten van Hamercocks (vogels) zijn bizar groot (50 kg) en schijnen van binnen versierd te zijn met bling-bling ... en dan hebben onze Nederlandse eksters de reputatie he :). Ook de sungoose's hebben we weer gespot en ja, ik weet inmiddels dat deze vogels niet kunnen vliegen en je ze dan op je grill hebt als je in de auto rijdt :P. Na wat rijden, zei pap ineens: 'BACK ... I saw the ass of an elephant'. En jahoor: een groep van 10 olifanten stond zeer dichtbij. We hebben mogen aanschouwen wat een echte African massage is: schuren met je achterkant tegen een boom.

Lunch zouden we opeten bij 'hot spring water': een uitgestrekte vlakte met water tot 60 graden wat tussen de stenen vandaan kwam. Nadat we onszelf geïnstalleerd hadden en net begonnen waren aan een broodje, stopte een auto bovenaan de trap die we net waren afgedaald. Er zouden leeuwen onze kant op komen. Wij hadden ze nog niet gespot, maar zij ons misschien wel :P. Inpakken dus maar en verder eten in de auto ... Uiteindelijk werd dit het hoogtepunt van de dag ... Er waren drie tree climbing lions die lekker lagen bij te komen in een Kesia boom (lees: ze waren echt niet van plan daaruit te komen en richting onze lunchplek te komen maar goed ...). Een van hen was hoogzwanger en had haar buik tussen 2 takken weten te leggen, erg komisch. Ze waren zo dichtbij dat we op een gegeven moment vreesden voor het naar beneden komen van wat uitwerpselen ... Deze leeuwen worden gemiddeld 20 jaar oud. 

Niet alleen de natuur houdt ons bezig. Na wat verder rijden door het park wil mama mij iets uit m'n lunchbox geven waarop ik vraag: "wat moet ik daarmee, komt dat uit m'n doos?". Erg plastisch ... Uiteraard kreeg ik ook nog wat medische informatie onderweg: ik heb de bladeren (en dus ook de boom) gezien waar quinine (een anti-malaria medicijn) van gemaakt wordt. Ook is het zo grappig te zien hoe de toerist guides reageren als ik Swahili spreek ... soms leidt het tot uitproberen met moeilijke zinnen en dan moet ik toch weer hopeloos Clement aankijken waarna we allemaal hard moeten lachen. 

Als we uit het park rijden, zijn we gelijk in een andere wereld: asfalt en erg toeristisch. Langs de weg diverse kramen met bananen (ze hebben hier 10 soorten), waarbij er zelfs een apart soort naar mzungu's vernoemd is (rode schil, blanke banaan)! Om 17.30 komen we op Twiga campsite aan waarbij de tenten al voor ons opgezet waren en wij onze cooker hebben ontmoet: mr. Bean. De tafel stond gedekt in een overdekte, maar open, ruimte met thee, koffie of chocolademelk. Om 19.00 konden we eten: pompoensoep, friet met vis en salade en fruit. Daarna snel douchen om ons te ontdoen van stof (ladingen stof ...) en dan slapen maar op vrije dunne matjes.