Mount Hanang

De trip naar de 4e hoogste berg van Tanzania (Mount Hanang) begon vrijdagmiddag om 16.00. Met 2 jeeps vertrokken we met 10 hikers en onze chauffeur "Peace". Z'n naam was Amani, maar hij stelde zich als peace voor, en gelukkig reed hij ook zo. Zelfs als z'n mobiel ging, nam hij die niet op, en dat is echt uniek hier! Na een uurtje rijden kwamen we langs een super mooi meer: Bassotu lake, ook wel de hippo pool genoemd. Helaas geen hippo's gespot, die zijn er alleen 's ochtends vroeg volgens onze gids Elysia/Elisha (geen idee hoe we het moeten schrijven). Na wat boodschappen gedaan te hebben in Katesh voor onze hike en het verwisselen van een lekke band waren we na in totaal 2 uur gereden te hebben bij het Summit Hotel. Het ging op z'n Afrikaans: we moesten ruim een uur wachten op ons eten terwijl we dit van tevoren besteld hadden. Na het diner snel naar bed, want we moesten om 5.20 op! Ik sliep met Leslie op een kamer en we zijn elk uur wakker geweest.

Na het ontbijt vertrokken we met de auto naar 2000 m hoogte. Na ruim een half uur hiken moest er helaas 1 van de ons afhaken. De intern die mee ging was er misschien ook niet echt goed op gekleed: spijkerbroek en een leren jas. Na ruim een uur besloten we in 2 groepjes verder te gaan. Uiteindelijk heb ik het bij de eerste top gehouden (3200 meter)  nadat ik 5 uur aan het klimmen en klauteren was geweest. M'n knie vond het eigenlijk na 2 uur al echt niet meer leuk, maar 'opgeven' komt niet in m'n woordenboek voor. Ik moest en zou die top bereiken. De tweede top was niet haalbaar meer (3400 meter) omdat we ook weer de gehele weg naar beneden moesten afleggen en wel voor het donker bij de auto moesten zijn. Uiteindelijk hebben 4 van ons de 2e top ook bedwongen! Ik begreep van hen dat het laatste deel ook nog pittig was met hele steile afgronden. Mij niet gezien met m'n hoogtevrees :). Na 30-45 minuten van het uitzicht genieten, uitrusten en wat eten ben ik samen met Leslie naar beneden gegaan. Ook daar deden we bijna 5 uur over: uitglijden over losse steentjes tot vallen aan toe (met soms een vloek :)), het ontwijken van uitstekende takken en kuilen, soms van grote stenen naar beneden springen en soms langs vrij steile afgronden lopen. Gelukkig hebben Leslie en ik gezongen (liedjes van de Lion King), gelachen en gekletst op de terugweg, want het was een lange afdaling! Continu zat ik voorin m'n schoenen en het laatste deel hebben we bijna allemaal met trillende benen gelopen van vermoeidheid. Ook opvallend: alle Dutchies hadden uiteindelijk last van 1 knie! Iets genetisch? De aankomst bij de auto was voor mij werkelijk een verlossing, ik was kapot! De driver had op de terugweg een leuk reggae deuntje opgezet en uiteindelijk kwamen ook oude hits voorbij als ' big big girl' en nummers van de backstreet boys. Aangezien we door alle kuilen in de weg toch niet konden slapen, hebben we maar vrolijk meegezongen. Ook konden we genieten van een ontzettend mooie sunset terwijl we langs huisjes reden gemaakt van klei en poep. Nog steeds ben je als mzungu een soort attractie, dus vrolijk naar alle mensen gezwaaid langs de kant van de weg. Het laatste uur reden we in het donker en dat betekent hier ECHT donker. Doordat de andere jeep voor ons reed, reden wij grotendeels in een stofwolk. Je kunt dit vergelijken met een mist in NL en dat je net de auto voor je ziet in de koplampen. Het voordeel bij ons is dat wij lichten aan doen als weggebruikers maar hier duikt er ineens een kar voortgetrokken door ezels of een fietser die de greppel in schiet voor je op ... Nadat we weer terug waren in Haydom zijn we pizza gaan eten in het guesthouse en was iedereen toe aan wat uurtjes slaap. Maar: eerst moesten we het huis versieren met ballonnen omdat Leslie de volgende dag jarig zou zijn. Tjee, wat heb ik daarna lekker geslapen!

Margreet had een appeltaart gebakken voor Leslie's verjaardag nadat we vorige week appels uit Arusha hadden gekregen via een van de arts-assistenten hier. Heerlijk! 's Middags ben ik met Leslie naar de naaister geweest om uit te leggen welke jurk wij graag van ons stofje, wat we op de markt gekocht hadden, wilden hebben. Dat was nog een uitdaging: afbeeldingen mee op de Iphone, schets op papier om daar te laten, en wat handen en voetenwerk om daadwerkelijk uit te leggen wat we wilden. Nadat we van top tot teen waren opgemeten, konden we weer retour en worden we over 5 dagen weer verwacht voor het vervolg. Ik ben benieuwd! 

In het weekend voel ik me hier soms een huisvrouw: boodschappen doen en terwijl je de koelkast open trekt om het op te ruimen, komt er een kakkerlak uit gestormd (tja, alles went hier), uitgebreider koken dan doordeweeks, wassen, opruimen ... Ik leer hier nog eens wat :)