De eerste werkdag in Haydom Lutheran Hospital

De eerste werkdag was er een vol van indrukken en stiekem maak je toch best vaak de vergelijking met onze Westerse gezondheidszorg. 

De dag begon met een ontbijt om 7.00 waarna we richting de doctors meeting gingen in onze witte outfit (100 meter lopen). Ik zie mezelf al in Amsterdam op de fiets zitten richting het OLVG :P. De interns hebben in het weekend dienst waarbij de doctors on call zijn. De opleiding hier ziet er als volgt uit: 4-6 jaar theorie waarna ze zich dokter mogen noemen maar daarna moeten ze nog 1-2 jaar praktische ervaring opdoen als intern. Als ze daarna medisch specialist willen worden dan moeten ze naar elders verhuizen want dat kan hier niet. In totaal is er hier maar 1 medisch specialist (chirurg). 

De overdracht behelst het oplezen van het aantal nieuwe opnamen en de patiënten die overleden zijn inclusief als gevolg waarvan (wat niet altijd 100% duidelijk is). Mobieltjes gaan frequent af. Daarna op naar Sala waar er met z'n allen gebeden en gezongen wordt in de kerk, erg gaaf!  Vogels vliegen trouwens gewoon door de kerk heen gedurende de mis:). De gospel koor zangeres waarmee ik vrijdag in de Public Landcruiser zat, heeft ook nog gebeden en gezongen. Toen ze me zag, werd ik meteen omhelsd! Ook werden er vandaag nieuwe beademingsapparaten geleverd en daar is iedereen erg blij mee. Het is goed dat er ook 2 technici deze week aanwezig zijn ter instructie voor deze apparaten want toen er een tijd terug nieuwe apparaten geleverd werden, zijn er een aantal patiënten overleden. De gedachte was namelijk dat deze apparaten alles zelf konden .... Daarna op naar de radiologiebespreking, waarbij er zo'n 30-40 röntgenfoto's voorbij komen. 

Inmiddels zijn we 1.5-2 uur verder voordat we aan de afdelingsvisite kunnen beginnen. Ik heet hier doctor Kirsten. Ik werd gekoppeld aan Daniel, een van de interns, die verantwoordelijk was voor de zaal met vrouwen die nog moesten bevallen. In deze zaal stonden 11 bedden, maar lagen 14 patiënten. Ja, jullie lezen het goed, er liggen dus in een aantal bedden 2 vrouwen. Dit komt puur door plaatsgebrek en 's nachts schijnt het dan helemaal een drukke bedoening te zijn omdat er dan ook altijd 1 relative bij de patiënt slaapt ... Verder is er totaal geen privacy: geen gordijnen en de bedden staan dusdanig dicht op elkaar dat ik er net tussendoor kan lopen. De visite duurde in totaal iets minder dan 3 uur, waarbij we gestoord werden door het diverse malen afgaan van de mobiel van Daniel en het feit dat er een mevrouw richting bevallen ging maar niet vorderde en hij daarom naar de labour rooms moest. 

Ik bleef achter en uiteindelijk heb ik toen wat Swahili geleerd van de nurses, maar een gesprek aanknopen met de patiënten is gewoon onmogelijk (wat erg jammer is). Ook werd ik uitgehoord of ik al kinderen had en of ik getrouwd was. Vol ongeloof hoorden ze mijn antwoorden aan. Hier is het normaal om op je 18e jaar je eerste kind te krijgen, dus ik had er al 4-5 moeten hebben. Hier krijgen ze gemiddeld 11 kinderen, waarbij er sowieso een zoon bij moet zitten. Toen ik vertelde dat ik alleen een zusje had, geloofden ze dit echt niet en heb ik het moeten bewijzen met foto's op mijn telefoon. Zelfs een aantal patiënten wilden het zien na de ontstane commotie bij de verpleegkundigen hierover. Uiteraard vroegen zij ook wat ik precies was en toen zij hoorden dat ik arts ben, was gelijk de vraag: "ok, so we can continu". Dat leek me geen goed plan om op dag 1 alleen de visite af te maken ... Het was ontzettend warm op de kamer waarbij je ook genoeg vliegen en andere insecten ziet rond kruipen, dus na 20-30 minuten wachten/kletsen, ging ik ook maar naar de labour rooms op zoek naar Daniel. 

Het is erg goed te zien dat het partogram (pagina die inzicht geeft  in de voortgang en ontwikkeling van de bevalling waarbij contracties, ontsluiting etcetera netjes bijgehouden worden) hier als een goede leidraad geldt waarbij goed gelet wordt op de lijnen 'alert' en 'action'. Het is gratis voor vrouwen om te bevallen in het ziekenhuis agv de Millenium Development Goals. Opvallend voor mij was dat mannen niet bij de bevalling aanwezig mogen zijn, uitzondering hier in Haydom is mannelijke artsen omdat het anders niet te doen is. Voorts was ik zeer verbaasd dat elke vrouw die vandaag ontslagen is, amoxicilline (antibiotica) mee kreeg ... antibiotica-resistentie speelt blijkbaar nog niet echt een rol en ook was er niet altijd een duidelijk indicatie voor ... Dat was even mind-setten want wij worden opgeleid met dat je een medicijn geeft met een reden. Je merkt ook dat het kennisniveau van de interns toch heel anders is dan bij ons (al was mijn coschap Gynaecologie en Verloskunde ook alweer ruim een jaar geleden ...) Gelukkig stond deze intern erg open voor hulp/suggesties en vertaalde bijna alles voor mij naar het Engels wat de patiënt zei of mijn aanvullende vragen naar het Swahili voor de patiënt. Samen kwamen we dus een heel eind. Om een voorbeeld te geven: er lag een dame, ongeveer 30 jaar, die al 5 kinderen had en 3 maanden zwanger was van de zesde en nu opgenomen lag vanwege vroegtijdige samentrekking van de baarmoeder met dus de kans op een abortus. Vandaag klaagde ze over buikpijn in de onderbuik die niet continu aanwezig was. Na het hele verhaal aangehoord te hebben, dacht ik: kan dit niet gewoon 'simpel' obstipatie of een urineweginfectie zijn ipv een dreigende abortus. Dus ik vroeg via Daniel aan haar of het haar opluchtte als ze naar het toilet was geweest waarbij ze antwoordde dat plassen erg pijnlijk was. Tja, dat werd dus urinecontrole met de verdenking op een urineweginfectie. Het is leuk te ontdekken dat je op die manier toch iets kan bijdragen! Daniel was er helemaal blij mee. 

Om 13.00 tijd voor de lunch in het Guest House: warm eten! Daarna was er een ECG cursus (beoordeling van een hartfilmpje) en bij 3x aanwezig zijn (ma - wo) dan krijgen we een certificaat. Die moet ik natuurlijk mee naar NL nemen als cardioloog in spe :P. Hierna terug gegaan naar de labour rooms maar toen was die mevrouw al bevallen en was het bijna 16.00 uur. Het einde van de werkdag ... Heel naar om daarna heerlijk even met z'n allen in het zonnetje te zitten in onze tuin.

Hakuna Matata