Dag 7 (vrijdag): van Karatu naar Mangola Plantation

Wat hebben wij heerlijk (uit)geslapen! Om 8.00 uur stond het ontbijt voor ons klaar bij Eileen's: omelet, brood, fruit etcetera. Om 9.00 uur gingen we weer op pad en na 20 minuten rijden begrepen we dat de weg geblokkeerd zou zijn door een truck en een omgeslagen bus. Hierdoor moesten we een alternatieve route nemen en dit was ernstig off road (rasta road genoemd). Tot 2 keer toe kwamen we een groep jongens tegen die de weg probeerden te repareren middels het vol leggen van kuilen met stenen. Zij moesten namelijk met een kleine truck de weg af ... Kortdurend raakten we de weg kwijt tussen de distels en het graan. Bij navraag aan een boer kwamen we weer op de juiste weg terecht, rijdend langs koffieplantages. Toen we de hoofdweg kruisten zagen we inderdaad de schade: 2 vrachtwagens stonden volledig vast in het zand en de bus die geprobeerd in te halen had die balanceerde er links van boven een afgrond. Een enorme rij trucks met uien - daar staat dit gebied om bekend - stond te wachten ... Ook Andreas, de Duitse man die mij op Kilimanjaro Airport had opgepikt en naar Arusha had gebracht, stond er te kijken en hem hebben we meegenomen naar Mangola Plantation. Een vriend van hem runt dat namelijk normaal, maar die was bij z'n gezin in Duitsland. Andreas mocht de honneurs waarnemen. Kinderen die bij het verkeersongeluk stonden te kijken, probeerden er hun slaatje uit te slaan door te bedelen: 'give me se money' ... th uitspreken bleek lastig. 

Na het betalen van de entree fee voor toeristen en het tekenen van het gastenboek konden we het gebied rondom Mangola Plantation in. De lokale guide Omari moest worden opgepikt want met hem zouden we de 2 tribes bezoeken: de Black Smith (clan van de Datoga, een subtribe van de Masaai). Bij aankomst waren we initieel niet zo happy na de luxe van Eileen's in Karatu: de gebruikte handdoeken hingen er nog en ladingen stof waren overal in de kamers. Na wat relaxen en een heerlijke lunch keken we er alweer met andere ogen naar. TIA :). Er was gezorgd voor koude soda's en bier. 'If you can not climb it, just drink it' (Kilimanjaro bier). 

Bij het bezoeken van de Black Smith (nomaden) kregen we uitleg over hun cultuur en tradities. Hun kledij bestaat uit een geitenhuid aan de buitenzijde en als onderkleding hebben ze ook geitenhuid maar dan als een soort Hawaii rok. Een moeder maakt deze onderkleding voor haar dochter als deze gaat trouwen en dat neemt 1 jaar in beslag, inclusief het eraan vastzetten van diverse smalle kralenkettingen. Binnenshuis is het terrein van de vrouw. Met 2 stenen wordt er maïs fijngemalen, wat mam en ik ook gedaan hebben onder aanmoedigend gezang van 3 Black Smith vrouwen. Daarna hebben we hun slaapkamer mogen bewonderen. Mannen slapen buiten en als er gemeenschap plaatsvindt tussen man en vrouw, dan is dat ook buiten. Mannen mogen binnen deze clan meerdere vrouwen hebben. De mannen houden zich bezig met het bewerken van diverse metalen om daar sieraden van te maken ter versiering van alle leden van de Datoga tribe, maar ook om speren etcetera te maken voor de Hadzabe (bushmen). Ook wij hebben daar armbanden gekocht welke met hamer en beitel versierd zijn. 

In het algemeen zijn er 4 grote groepen te onderscheiden in Tanzania:
1. Nilotics (Masaai) zorgen voor koe, hond, schaap en kip. Hun favoriete eten is Ugali en de ingrediënten ervoor (maïs en bonen) krijgen ze van de Iraqw in ruil voor koeienhuid, koeienvet en zout. De taal van de Masaai wordt aangeduid als 'Nilotic' en zij zijn licht van huidskleur (Somalisch uiterlijk), atletisch en hebben vaak lichaamsversieringen (soort tatoeages). 
2. Iraqw hebben een Afro-Aziatisch uiterlijk. 
3. Hadzabe (bushmen) weten veel van local medicine en worden gekenmerkt doordat ze klein en gespierd zijn, en een donkere huidskleur hebben.
4. Bantu dragen zorg voor bevallingskwesties en zijn lang, donker qua huidskleur, gespierd en hebben een platte neus.

De sunset hebben we bekeken bij Lake Eyasi. Dit meer zal er waarschijnlijk over 10 jaar niet meer zijn door er steeds meer zand deposities zijn als gevolg van de erosie. Het meer was vanwege het droogteseizoen grotendeels al droog gevallen en we zagen veel zout liggen. Vissers waren in de weer met zelfgeknoopte netten waarmee ze Tilapia vingen. Vanaf een nabij gelegen rotsenpartij hebben we de sunset aanschouwt. Die zon is zo intens oranje/rood, ontzettend mooi! 

Bij terugkomst bleek dat we alleen koud water uit de kraan hadden, douchen was niet mogelijk, en ook was er geen normale lamp te bekennen. Stormlampen maar aan dan. Onze koks hadden een barbecue voorbereid met daarnaast salade en aardappels, heerlijk. Kampvuur erna aan en toen ons bed weer opgezocht. Morgenochtend moeten we er vroeg uit om te gaan jagen met de Hadzabe (bushmen).