Dag 6 (donderdag): van de Ngorogoro Crater naar Karatu

Na een koude nacht in de tent werden we 's ochtends wakker in een zeer vochtige omgeving. Ook in de auto was alles vochtig, dus als je gezeten had op een stoel dan had je een nat achterwerk. Het laatste ontbijt van mr. Bean was een feit ... op naar de Crater voor de rhino! 

De Crater ligt 2300 meter boven zeeniveau en is 18 bij 20 km groot en 610 meter diep. Dit natuurgebied was ontzettend mooi, onbeschrijfelijk. Je bent ineengesloten door bergen met wolken die er dan net overheen komen. Soms had je het gevoel op skivakantie te zijn als je daarnaar keek. Van steppe tot regenwoud, we zijn het allemaal gepasseerd. Kraanvogels, zebra's, wildebeesten, olifanten, gazelles, diverse vogels, zwijnen, leeuwen en een jakhals hebben we gespot. Ook 2 rhino's waren - met behulp van de verrekijker - zichtbaar. In totaal zijn er in het gehele Ngorogoro National Parc (8300 m2), dus niet alleen de Crater, nog maar 27 zwarte neushoorns (rhino's) over. Ook hebben we nog een stel parende struisvogels mogen aanschouwen: het vrouwtje lag op de grond met de kop soms omhoog en dan weer compleet plat op de grond, en het mannetje ligt erachter en wiegt continu met z'n vleugels van links naar rechts. Om 12.00 uur was het dan eindelijk zover: de BIG FIVE was compleet (luipaard, olifant, buffel, zwarte neushoorn, en leeuw)! Met meer dan 40 auto's hebben we gekeken naar een zwarte neushoorn die redelijk dichtbij was. Probleem was wel dat elke keer als Clement de motor van de auto uit deed, we een duwtje van een andere jeep nodig hadden om de auto te kunnen starten :P Maar ach, dat was elke keer eigenlijk wel weer komisch. 

Ons laatste lunchpakket van mr. Bean hebben we op 20 meter van de hippo's en op 2 meter van hun uitwerpselen opgegeten :P. TIA (red. this is africa) denken we vaak. Tot twee keer toe werden we gewaarschuwd voor vogels die zo je gehele lunchbox pikken. Nu is dat nog niet zo erg, maar soms halen ze met hun snavel of poten ook je huid open met kans op rabiës. Na 5 minuten buiten lunchen, zijn we toch maar in de auto gaan zitten met onze lunch want deze 'flying doctors' zoals ze genoemd worden, konden we toch maar beter niet opzoeken. Uiteindelijk moesten we nog een soort van opschieten omdat onze permit om 14.20 uur zou aflopen en dan moet je bij de uitgang van het park zijn, anders kan je gewoon weer voor 24 uur betalen. Volledig bedekt met stof (we zagen later in de spiegel de schade ... zwarte vegen all over) scheurden we naar de uitgang en waren we daar keurig om 14.13 uur. Ngorogoro Conservation Area is geen national parc en alleen Masaai mogen in het park wonen.

Nadat we uitgecheckt waren bij Ngorogoro konden we onze trip vervolgen naar Karatu waar we om 15.30 aankwamen. En wat een luxe wachtte ons daar op na al die dagen kamperen ... of was het creperen haha ... Binnen 30 minuten lag ik in het zwembad en daarna op een stretcher met een soda in het zonnetje. Toen het kouder werd heb ik genoten van een warme douche en een zachte badhanddoek, wat kan je dat soms missen :). Het diner was een buffet en pap en mam hebben daar Ugali geprobeerd. Ook wifi was aanwezig dus wat geskypt, gemaild en gesurft. En natuurlijk onze eerste reisverhalen op de blog geplaatst. Clement heeft deze avond gebruikt om onze auto te laten vervangen door een auto via een van zijn vrienden te regelen - inmiddels onze vierde auto.  Na 10 weken, op 4 dagen Zanzibar na, had ik een (eindelijk) een heerlijk (goed en breed) matras ... Slaap lekker.