Dag 4 (dinsdag): Serengeti

Om 6.30 uit de veren, want om 7.00 stond ons ontbijt klaar en zodoende konden we om 8.00 weer de camping verlaten om het park nader te verkennen. Binnen no time hadden we twee giraffen zeer dicht bij de auto. We moesten eerst richting de garage om eea aan de auto te laten bekijken, maar Clement verzekerde ons dat we een nieuwe auto vanuit Arusha zouden gaan krijgen. Op een gegeven moment stonden er zeker 20 auto's ergens naar te kijken, dus gingen wij er ook op af. Het bleek om een cheetah te gaan. Het verschil met een luipaard is dat cheetah's donkere ogen hebben (lijken te tranen) en groter zijn. Ze kunnen een snelheid van 120 km/h bereiken voor max 100 meter, daarna zijn ze uitgeput. Ook kunnen cheetah's niet in een boom klimmen in tegenstelling tot luipaarden aangezien hun klauwen altijd uit staan. Het liefst eten ze Thomson's gazellen. Puma's - hebben we nog niet gezien - leven altijd in een Akasiaboom of een Saucage boom vertelde Clement ons. Zijn favoriete dier is een luipaard vanwege zijn 'secret life'. 

Ook hebben we ontzettend veel olifanten gezien. Zij worden in het wild zo'n 65 jaar oud, maar in gevangenschap ongeveer 100 jaar. Het verschil zit hem erin dat olifanten 1 keer per 10 jaar hun tanden wisselen, dus in totaal 6 keer in het leven. Daarna overlijden ze als gevolg van verhongering in het wild, en in gevangenschap geven we ze aangepast eten. Mannelijke olifanten leven altijd alleen. 

Een grappig bush verhaal is dat er een bomensoort is (Amarula) waarin een soort bananen hangen maar met alcohol erin. De apen eten deze bananen en dan vallen ze op een gegeven moment spontaan uit de boom. De leeuwen hoeven ze dan alleen maar op te vangen: eet smakelijk! 

Omstreeks 13.00 was het tijd voor een lunch, maar dit keer niet uit de lunchbox. Mr. Bean had op de campsite salade, gebakken aardappel, pizza en fruit voor ons klaar staan, heerlijk! Om 14.30 ving onze middag game drive aan. We hebben weer diverse mooie beesten gezien: struisvogels, 2 luipaarden in een boom, ooievaars en alle voorgaande genoemden dieren :P. Wat we niet op de foto gezet hebben was een olifant die een stuk van haar slurf miste. Waarschijnlijk is zij aangevallen door een leeuw, en zij probeerde nu te eten door haar slurf makkelijker voedsel aan te bieden door gebruik te maken van haar voeten. Zielig! 

Aan het einde van de middag kregen we een 45 min durende toer door het visitors center van Serengeti. Het park is 14763 m2 groot, is gesticht in 1951 en wordt bedreigd door vuur, ziekte, jagers en de gevolgen van de regen tijdens het regenseizoen. Maar 60% van de dieren overleeft de migratie als gevolg van ziekte, zwakte, stropers en aanvallen van bijvoorbeeld krokodillen bij het oversteken van rivieren. Zebra's zetten de migratie in (goed geheugen, goede ogen en gaan voor kwantiteit qua eten) en wildebeesten volgen (goede reuk en gaan voor kwaliteit qua eten). Thomson gazelles en antilopen volgen, maar deze kunnen de grote rivier niet oversteken. Veel zebra's en wildebeesten worden aangevallen door Nijlkrokodillen tijdens de oversteek door de rivier. Aan de andere kant als de gazelles en antilopen terugkeren, dan wachten diverse katachtigen ze op ... Parkwachters steken soms gecontroleerd delen van het park in de fik ter creatie van nieuwe plant- en diersoorten, maar ook om zicht te houden op de jagers. Ook vertelt onze gids dat een mannetjes leeuw te zwaar is om te jagen, daarom doen de vrouwtjes dat. Wel eet het mannetje als eerste omdat hij moet zorgen voor bescherming van de vrouwen en de baby's, en heeft ook kracht nodig voor de voortplanting. Een leeuw en leeuwin zijn namelijk 7 dagen samen om te zorgen voor nageslacht waarbij ze elke 45 minuten gemeenschap hebben. In totaal is een leeuwin 3.5 maand zwanger. Leeuwen slapen 18 uur per dag en zijn voor maar 4 uur echt actief. In totaal zijn er 530 vogelsoorten in Serengeti. Halverwege de route raapt onze gids keutels op van een soort marmot en vertelt dat ze als local medicine gebruikt worden voor epilepsie. Leerde ik tenminste ook nog wat bij :P. Op het einde geeft hij met dezelfde handen een hand ter afscheid. Jullie hadden het gezicht van mam moeten zien, fantastisch! M'n desinfectiemiddel voor mijn handen uit het ziekenhuis kwam maar weer goed van pas. 

Na de toer hadden we nog enige tijd voor game driving. We stopten ergens, keken door de open roof naar de beesten en reden voor 5 minuten over een hobbelige weg. Zegt mam ineens: waar is m'n zonnebril nou? Die bleek nog op het dak te liggen ... en gelukkig lag hij daar nog. Vanuit de auto hebben we genoten van een ontzettend mooie sunset, ik kan daar hier geen genoeg van krijgen. Om 19.00 waren we weer op de campsite. De garage mannen waren nog verbaasd onderweg dat we nog steeds rond reden in de auto :P. 

Snel douchen onder een verfrissende (lees: steenkoude) douche in het pikkedonker. Ik had 1 klein lampje mee, maar desondanks kon ik bijna ervaren hoe het is om als een blind persoon te moeten douchen. Op een gegeven moment kroop er iets op m'n been, maar ik had geen idee wat het was. Snel vegen maar en hopen dat het niet zou bijten ... Het diner van mr. Bean was weer voortreffelijk: groentesoep, rijst met bonen en een vleessoepje, en watermeloen toe. En voor je het weet is het dan 21.00 en kan je naar bed :).