Dag 3 (maandag): van Lake Natron naar Serengeti

Om 6.00 uur zaten we weer "fresh as milk" (favoriete uitspraak van Clement) voor onze tent voor het ontbijt terwijl mr. Bean 2 jongens had gevonden die onze tenten gingen afbreken. Om 7.20 uur was het tijd om de camping te verlaten met alle spullen weer op het dak van de auto. Vandaag hadden we een pittige dag voor de boeg: 8 uur rijden naar Serengeti. We moesten door het Maasai dorp om bij de weg richting Serengeti te komen. Op de route stond Elias opeens op ons te wachten! Kon ik toch nog de pen voor zijn dochter - mijn soort van naamgenoot - geven :). 

Na 3.5 uur door diverse landschappen gereden te hebben - vulkanisch, dor grasland, bos en kalksteen grond - stopten we in een stadje om van onze lunchbox te smikkelen met Tanzaniaanse muziek op de achtergrond. Mam had er niet zo'n trek meer in omdat dit de 3e lunchbox zou zijn met dezelfde inhoud: sapje, kip aan bot, stuk cake, sandwich, soort pennywafel en kokoskoekjes. Nog even wat diesel aan laten vullen uit een jerrycan middels een trechter en om 12.00 konden we onze reis weer vervolgen. 

Vandaag hebben we de zwaarste vliegende vogel in Afrika gezien: een cory busterd. Wat een beest zeg! Ook Thomson en grant gazelles waren er in overvloed. Verder hebben we nog secretary birds, topi's, elanden en hertebeesten gespot. Het blijft ook bijzonder te zien dat ze over het algemeen geen running water of elektriciteit hebben, maar een gsm hebben ze allemaal. Soms lopen ze 10-15 km om hun gsm op te kunnen laden ...

Om 14.10 passeerden we de gate van Serengeti. Vanwege problemen met het betaalapparaat moesten we - na het ontvangen van een formulier dat we toch het park in mochten - rijden naar een tweede gate maar ook daar konden we niet betalen. Vervolgens gingen we met 60-80 km/uur naar de camping (en de daarachter liggende 3e gate). Wij dachten alleen maar: waarom gaan we zo hard, zo zien we toch geen beesten? Maar later begrijp je dat we voor het donker de camping moesten halen omdat mr. Bean anders geen kans kreeg onze tenten bij daglicht op te zetten en te koken. Maar: om iets voor 17.00 kregen we panne met de auto: deze deed ineens helemaal niets meer. Initieel dachten ze dat er een stuk metaal tussen de V-rem zou zitten, later bleek dat de hele V-rem kapot was. Wij kregen de helft maar mee, want officieel mocht je in dat stuk van het park de auto niet uit en zij spraken alleen Swahili met elkaar. Opvallend was dat de meeste safari auto's gewoon door rijden, dat was in Namibië en Botswana wel anders! Na enige minuten stopte er een auto en werd er een telefoontje gepleegd. Wij hadden geen idee wat er gaande was ... Na 10 minuten arriveerde er een ranger van Serengeti en nog geen 2 minuten later moesten wij met onze belangrijkste spullen overstappen in een safari auto. Mr. Bean vergezelde ons. 

Daar zaten we dan om 17.35 op de public camp site (Pimbi) midden in Serengeti met alleen twee backpacks ... Na een uur - het was inmiddels vrij donker - kregen we popcorn van mr. Bean en was hij begonnen met koken door ingrediënten en spullen bij andere cookers te lenen. Het was ook wat koud geworden, maar ja, onze kleding zat nog in de kapotte auto. Niet veel later kwam onze auto rijdend aanzetten en hebben we eerst mr. Bean geholpen met het opzetten van onze tenten. Daarna kregen we soep, spaghetti en salade onder een rieten parasol met als verlichting de 2 kleine hoofdlampjes die we meegenomen hadden. Het had eigenlijk wel wat. We hebben door het wachten op onze spullen wel op en top kunnen genieten van de sunset; wat is dat toch mooi hier. Een camping gast maakte het wel heel bont door ineens het gras in te rennen. Pap en ik dachten dat het voor het maken van een foto was, maar als snel sprak mr. Bean haar aan wat ze aan het doen was. Had ze een hyena gezien en wilde ze daarachter aan rennen om een foto te maken. Die had duidelijk niet helemaal begrepen dat ze niet in een dierentuin rond liep :P. Mr. Bean wist niet wat hij hoorde haha. Om 21.30 was het weer bedtijd. 

Sinds het begin van de trip hadden we eigenlijk al geen geweldige auto omdat het verhuurbedrijf Clement een nog brakkere auto mee wilde geven die hij de avond voor ons vertrek geweigerd had. 's Ochtends nog hoorde hij bijvoorbeeld wat gerommel bij de rechter voorband, maar na wat stilstaand gas gegeven te hebben, zei hij: 'it's fixed' ...