De tweede helft van week 7 in HLH

Donderdag en vrijdag was Theresa, de Duitse arts-assistent kindergeneeskunde, weer terug op Lena Ward en heb ik 's ochtends met haar meegedraaid op de kinder intensive care. De turn-over is niet zo hoog, dus het is daar vooral leuk om de progressie van de kinderen te zien. Helaas blijven veel kinderen daar ook stabiel slecht ... of overlijden ze. Het is zo schattig om te zien dat die kleintjes vaak in een stuk khanga van de moeder worden gewikkeld zodat ze matchen! En luiers tja ... een khanga vangt het wel op hoor :). Het meisje van 5 jaar met ernstige malaria (in haar brein) en een longontsteking lag op maandag nog geheel op bed en opende af en toe haar ogen en op vrijdag liep ze lachend rond. In de tussenliggende dagen heeft vooral haar vader ontzettend veel met haar geoefend want ze moest opnieuw leren zitten en lopen, ongelofelijk! Ik moest stiekem ook wel lachen want toen ze ging oefenen met lopen liep ze die kant op waar ze naar keek in plaats van dat ze rechtdoor bleef lopen. Menigmaal moest haar vader haar van de muur in de gang behoeden. Ik herkende dat nog wel van na mijn kruisbandoperaties :). Maar wat een lach op die gezichten afgelopen vrijdag, wat waren ze trots op hun dochter. Ik heb een foto gemaakt als herinnering met het gezin en mezelf. Fantastisch! 

Ten aanzien van de Eerste Hulp heb ik vrijdag weer wat geleerd: mzungu's treat theory and here they treat experience. De malariatest van een patiënt was namelijk negatief dus ik vroeg wat dan de exacte reden was om met anti-malaria therapie te beginnen ... De Tanzaniaanse guidelines zijn namelijk recent hierover gewijzigd waarbij iedereen een rapid test voor malaria gehad moet hebben voordat therapie gestart mag worden. Jullie raden het al, de mzungu trok aan het kortste eind :P. Ook is het opvallend te zien dat bijna alle patiënten al met voedsel en drinken aan komen op de Eerste Hulp. Zij moeten daarin zelfvoorzienend zijn en aangezien ze van heinde en verre aan komen lopen, zijn ze daarop voorbereid. 

Bij de chirurgie hadden ze van de week een heftige casus. Een patiente, begin 20, moest geopereerd worden aan een lelijke breuk in haar onderarm. Deze breuk had ze opgelopen nadat haar echtgenoot haar ene hand eraf had gesneden en vervolgens ook haar andere arm te grazen had genomen. Naar wij begrepen hebben was dit het gevolg van vreemdgaan met een andere man ... Dit betekent vaak ook dat ze door deze handicap uit haar gemeenschap gezet zal worden en het heel lastig voor haar gaat worden om werk te vinden. 

Naast medische verhalen natuurlijk ook tijd voor culturele activiteiten in het weekend. Vrijdagavond was ik uitgenodigd om bij Felicia, een arts-assistent kindergeneeskunde uit Zwitserland, een hapje te komen eten. De avond eindigde in de Haydom disco waarbij we met z'n 6-en onze beste moves (ahum) uit de kast getrokken hebben. Het was wel mooi dat ik dit keer als mzungu mee kon doen met hun vaste dans, vonden ze mooi! Zaterdagmiddag was er voor alle mzungu's een high-tea georganiseerd bij Koen & Klaske. Annemijn en ik zijn de keuken in gedoken om zandkoekjes en bananencake te maken. De hoeveelheden meel, suiker etcetera die je nodig hebt, blijven altijd gokken maar dat maakt het juist specialer. Muziekje erbij en kneden maar! Daarna zijn we met hulp van Matthijs, een Nederlandse arts-assistent chirurgie die al eerder voor een aantal maanden in Haydom was, bij een eettentje in Haydom beland. Ik zou het niet meer terug kunnen vinden, maar de Konyagi (gin) met tonic en friet gingen er goed in. Het 'kipkluiven' heb ik aan me voorbij laten gaan :P. Eigenlijk zouden we gaan eten bij mama Kuku (kip), maar die houden we nog tegoed. Voordat je kan beginnen met eten, komt er iemand langs met een kan met heet water, een afweisteil en staat er een kopje met zeeppoeder op tafel. Tijd om je handen te wassen, want er wordt gegeten met je handen, leuk. Ook na het diner komen ze keurig met het zelfde ritueel bij je langs. Vandaag zijn we naar Lake Bassotu gegaan om rond het meer te wandelen. Wat een mooie uitzichten weer, inclusief het spotten van wat wildlife: pelikanen, een visarend, diverse vogels, en een soort ratjes. Hippo's hebben we gehoord, maar niet gezien. Theresa had haar hond meegenomen en op een gegeven moment nam die de benen achter een kudde geiten aan. Het gevolg: de kudde geiten zat bij een andere familie in de omheining van hun hut en de vrouw van wie de geiten waren kwam al schreeuwend achter ons aan. Uiteindelijk hebben we de hond gevangen en bood Theresa haar excuses aan. Op de vraag of die dame haar geiten weer bij elkaar zou krijgen, zij de andere dame dat dat geheel goed zou komen. Jaja, de geiten zaten bij haar in de omheining, dus strikt gezien zijn het dan haar geiten :P. Het grappige was dat de 'geitendame' in kwestie 2 opvallende hoektanden had (de rest van het gebit was er niet meer) en op haar T-shirt stond: life is crap. Wat hebben wij gelachen. Het zwemmen in het meer hebben we, op 2 na, overgeslagen: ik hoef geen wormen ... Wat waren we een attractie voor de lokale bevolking rondom het meer. Ook hebben we nog een tijd gevoetbald met de jongeren daar, erg leuk om op die manier met ze in contact te komen. Wij wilden graag verse vis kopen en nadat we het in het kleinste dorpje hadden gevraagd, bleek dat we naar de markt moesten omdat alle vis al daarheen vervoerd was. Helaas moesten we daar ook weer zien hoe groot het alcohol probleem hier is. Er was een stenen gebouwtje en serieus, een studentenvereniging is er niets bij qua alcohollucht de ochtend na een mooi feest. Ongekend en tegelijkertijd erg sneu. Verscheidene dronken mannen probeerden ons hun alcoholische versnapering aan te bieden. Asante sana (bedankt). Wel hebben we daar een drietal gerookte vissen gekocht en een papaya. Snel naar Haydom en smullen maar. Als afsluiter van een mooi weekend: de movie night.